۱۳۸۳ دی ۶, یکشنبه

آنچنان که مپرس!

آنچنان بي‌تابم،
كه دلم مي‌خواهد،
بروم تا سر كوه،
بدوم تا ته دشت…
آنچنان بي‌تابم،
كه مي‌روم!
كه مي‌دوم!
آنچنان بي‌خويشم،
كه زمين مي‌خورم!
آنچنان تنهايم،
كه نمي‌توانم از جا برخيزم!
آنچنان دلتنگم،
كه همانجا مي‌نشينم و هاي هاي گريه مي‌كنم )):
آنچنان ...
که مپرس!

هیچ نظری موجود نیست: