فراموشی!

در ریاضیات حیات درجه سرعت تناسب مستقيم با شدت فراموشی دارد‌. از اين معادله می‌توان به نتايج مشخصی رسيد‌، مثلاً اين‌که دوران ما در اسارت ديو سرعت است و به همين دليل اين‌قدر آسان خود را فراموش می‌کند‌. از طرفی دیگردوران ما گرايش شيفته‌واری به فراموش کردن خود دارد و برای اين‌که اين ميل را عملی سازد‌، خود را به دست ديو سرعت می‌سپارد‌. زمان بر شتاب خود می‌افزايد تا به‌ما بفهماند که ميل ندارد ما به‌يادش بياوريم‌، زيرا از خود خسته است‌، بيزار است و می‌خواهد شعله کوچک و لرزان خاطره را خاموش کند‌.

«میلان کوندرا ، آهستگی»