قربانی و قربانی تر!

نوشته ای کوتاه خواندم که از وضعیت نامناسب محل های کار برای خانمها گفته بود و لزوم مراقبت شوهران و پدران از همسران و دخترانشان. خیلی ساده و روشن، این یعنی دیدگاه مردانه غالب در ایران و شاید دیدگاه خیلی مردان دیگر از خیلی کشورهای دیگر. قصد تحلیل فمینیستی ندارم، فقط چند سؤال و اندکی تأمل! آیا فقط زنان و دختران در خطرند؟! ایا هیچ مرد و پسری، در تنهایی یا در جمع، هیچگاه احساس خطر نمی کند و نباید احساس خطر کند؟ اخبار تجاوز به پسران هم در روزنامه ها نوشته می آید همانطور که قتل و ضرب و شتم و دیگر جرائم. وقتی خشونت جامعه را مبتلا کرده باشد، مرد و زن هر دو صدمه می بینند، هر چند چیزی مثل غیرت نوع خاصی از جرائم را زیر ذره بین ببرد و دسته ای از قربانیان را قربانی تر ببیند. خشونت همه را قربانی می کند، نگهبانی کردن از قربانیان بالقوه منطقی نیست که خود نگهبان یک قربانی بالقوه است!
باید برای رفع فقر فرهنگی بکوشیم. وقتی فقر هست، نیاز هم هست، و نیازمند به هر طریقی در صدد رفع نیازش بر می آید.