نامه سرگشاده به طبیعت

بسمه تعالی

نامه سرگشاده به طبیعت

سلام طبیعت،
حال و احوال خودت و جک و جونورایی که توت زندگی می کنند، چطوره؟ حال و احوال گیاهانت چطوره؟ خوب، انشاءالله که خوبه. سلام مارا بهشون برسون. البته امیدوارم که حال بعضی از میکروبها و ویروسها خوب نباشه!

طبیعت جان! هر وقت به تو فکر می کنم، هر وقت سراغ تو می آیم، هر وقت زیباییهایت را می بینم، نمی توانم تحسینت نکنم. اسیرتم به مولا. همیشه دوست داشته ام که یک آینه به تو هدیه بدهم که تو خودت را در آن ببینی و لذت ببری، ولی نمی دانم چطور این کار را بکنم!

طبیعت جان! ما خیلی چاکرتیم، نمی دونیم چطور باید از لطفت تشکر کنیم!
آبخورتیم! نون خورتیم! هر چه را که می خوریم و می نوشیم از تو داریم. اصلاً، نفس من بیدی تو!

آخی! دلم می سوزه که داری تیکه تیکه می شی!

خبر سوراخ شدن لایه اوزون جیگرم را سوراخ کرد. بدتر از اون وقتی بود که فهمیدم اون عده ای که آمده بودند، سوراخ ها را تعمیر کنند، اون طرفش گیر افتادند!

خبر رو به اتمام بودن منابع نفت و زغال سنگ قلبمو آتیش زد. همه دود شد رفت هوا…

اوه اوه اوه… نفسم داره می گیره! اوه بدجوری داره نفسم می گیره!
امان از دست این کارخونه ها! چقدر کار می کنید که اینقدر دود می کنید؟! خو کمتر… عامو کمتر…
من نمی دونم اسب و الاغ و قاطر چشون بود که این بروبچس رفتن خودروسازی راه انداختن! حالا هی خودرو بساز، هی دود بده! هی خودرو بساز، هی دود بده! حالا این خودروها و بدتر از آنها موتورسیکلتها دود که به خوردمان می دهند، هیچ… خدمات صوتی هم ارائه می کنند! از بام تا شام!
حس شیرینی است صبح با صدای بوق کامیون از خواب برخاستن و شب با لالایی گوش نواز و دلنشین موتورهای گازی به خواب ناز رفتن. عجب حسیه!
دلم لک زده برای صدای کلاغ و خروس!
نمی دونم صدای الاغ چی کم داشت که رفقا سراغ موسیقی های از خودبیخودکننده راک، جاز، و تکنو رفته اند! مگر فرشته ها چه عیبی داشتند که موسیقی های شیطانی متال، هوی متال، و کرش متال را علم کرده اند. هر ماشینی که از کنارت رد می شه، می بینی که یه جغله پشتش نشسته، سیستم صوتی را تیونینگ کرده، یه آمپلی فایر هم روش بسته و صدا را تا ته باز کرده!

همه ی اشکام برای تو که همه ی آبهات آلوده شده. می دونم فاضلاب به خورد آبهات می دن! بیچاره ماهی هات! بیچاره تو که ماهی هات جلوی چشمت پرپر می شن، تو هم از اینجا رونده و از اونجا مونده، نه راه پس داری و نه راه پیش!

بشکنه دست اونایی که درختای جنگلاتو می برن. الهی پرپر شدن عزیزاشونو جلوی چشاشون ببینن! اما تو هم خداییش عرضه نداری ها! یکی از اون درخت کلفتاتو تو سرشون خرد کن. خونه می سازن با درخت هات… خونه خراب شن الهی!

همچین میان گله می چرونن تو مراتع تو که انگار این مراتع ارث پدرشونه! بخشکه شیر گاواشون! بریزه پشم گوسفنداشون!

کباب می شم وقتی یادم می یاد که بزودی ورشکسته می شی! اون طلا و جواهرات را برای خودت نگه دار یا اگه نمی تونی نگه داری، بده من برات نگه می دارم. این که نشد رسم نگهداری از اموال شخصی! حالا می خوای چیزی به کسی ببخشی هم ببخش، اما خو کمتر… تازه اونم به یه آدم مطمئن مثل من!

همه این حرفها را گفتم، ولی راستش را بخوای، دیوونتم! خیلی می خوامت! می فهمی؟!

پی نوشت. و این بود انشای نوروزی برادر عزیز و مهربان من